Modelator

MODELATOR W DREŹNIE.

proj.graf. Tomek Bierkowski

NIC NIE POCZUJESZ: O panice, obsesji, rytualności i znieczuleniu.

Kurator:Aneta Szyłak.

Stany niepewności, nieokreślone lęki, nagłe tąpnięcia percepcji, irracjonalne zachowania, nieukształtowane tęsknoty za ulgą, która nigdy nie nadchodzi lub nadchodzi zbyt późno. Autoagresje, medykacje, medytacje i zastępcze znieczulenia. Rytuały bez powodu, potrzeby bez pragnienia. Obsesje niejasnego pochodzenia i nieuleczalne ataki paniki. Nic nie poczujesz próbuje pochwycić stan umysłu osoby pod presją współczesnej rzeczywistości. Ukształtowana sukcesem o wątłej podstawie, post-terapeutyczna, zglobalizowana i zmedializowana, rzeczywistość ta wymusza racjonalność i obdarza przywilejami zachowania społeczne i profesjonalne. To rzeczywistość niezbornych zachowań zbiorowych, fałszywych proroków i nieudanych projektów społecznych, naznaczona kryzysem racjonalności i duchowości. Osobiste uczucia są przetwarzane i manipulowane społecznymi, psychologicznymi i ekonomicznymi presjami. Systemy produkcji wiedzy pozwalają do pewnego stopnia trzymać ja pod kontrolą.

W reakcji na tę sytuację, przejęte uczuciem paniki, obsesją lub pragnieniem znieczulenia, jednostki dokonują osobistych rytuałów, które przedłużają, zawieszają lub zatrzymują czas, aby doświadczyć samych siebie. Ignorując wszechobecne relacje społeczne, kształtujące i ramujące osobowość, wystawa spogląda ku środkowi, skupiając się na wewnętrznej, osobistej realności. Śledzi ona nieokreślone odczucia, przerwy w percepcji i drobne pęknięcia w obserwacji rzeczywistości. Zbliża się do lęku na poziomie, na którym może on pozostać niezauważony. Kieruje się ku miejscom, gdzie satysfakcja, sukces i przynoszące przyjemność uzależnienia i konsumpcja nie są już dłużej zdolne zaleczać nieznośną wewnętrzną dezintegrację.

Osobiste odczucia są stymulowane relacjami przestrzennymi. Sposób postrzegania przestrzeni i nas samych są nieodłącznie kodowane emocjonalnie. Wnętrza i zewnętrza wpływają na stany psychiczne, kształtują ekspresje i doświadczane emocje. Niewielka przestrzeń, jaką zajmuje nasze ciało ma znaczenie szczególne: jest gniazdem, macicą, schronieniem, kaplicą i więzieniem. Nic nie poczujesz uwalnia zdolność wcielania i przeżywania tej przestrzeni.

W ogrodzie o rozwidlających się ścieżkach, jakim jest sam budynek Kunsthaus Dresden, którego znaczenia wzmagać będą prace o charakterze przestrzennym oraz zaskakujące i nieprzewidywalne obiekty, wiedz odnajdzie szereg prac video przedstawiających osoby wprzęgnięte w powtarzalne czynności lub prywatne rytuały. Pokazują one jednostkę w podwyższonych stanach granicznych i ekstremalnych sytuacjach chłodu, przyjemności, samotności lub bólu. Prace te generują rodzaj czasu subiektywnego, który nie ma nic wspólnego z ciągłością lub opowiadaniem historii. Zapętlone i zadzierzgnięte, prace te zawieszają czas, tworzą zindywidualizowaną, niestabilna przestrzeń w których skrajne emocje ulegają znieczuleniu poprzez powtarzanie. Śledząc rytualną zawartość wysokiej emocjonalności we współczesnej sztuce, wystawa może wywoływać podobne, irracjonalne, wyzwalające doświadczenie widzu. I zarówno ujawnić jak i zbadać owe strategie wyzwolenia, jakie są możliwe i osiągalne.

Tekst: Aneta Szyłak (Instytut Sztuki Wyspa/Fundacja Wyspa Progress).

Artysci, ktorzy wzieli udzial w projekcie:

Paweł Althamer, Bogna Burska, Ursula Doebereiner, Lili Dojourie, Angelika Fojtuch, Steffen Geisler, Lise Harlev, Ellen Harvey, Hiwa K., Agnieszka Kalinowska, Grzegorz Klaman, Piotr Kopik, Jill Mercedes, Sebastian Meschenmoser, Dominika Skutnik, Paweł Kruk, Dominik Lejman, Yvette Mattern, Ivan Moudov, Anne Olofsson, Dominik Pabis, Susanne Weirich, Monika Weiss, Artur Żmijewski.

Wystawa odbyła się w dniach: 9 Września - 5 Listopada 2006

w Kunsthaus Dresden Municipal Gallery of Contemporary Art Rähnitzgasse 8 01097 Drezno .